Pertama sekali, kalau ada yang berhajat nak tengok filem ni esok lusa, disarankan supaya jangan membaca ulasan ini. Takut-takut membantutkan hasrat kalian untuk menontonnya kerana akan ada "spoiler" dalam ulasan ini.
Untuk kali kedua, aku pergi menonton filem "chip" Afdlin Shauki dengan memakai t-shirt "Fellowship Of The Kodok". Kali pertama ketika tayangan filem "Sumolah". Memang terasa feel lain macam bila pakai t-shirt ni sambil menonton filem beliau. Sama feel macam sarung t-shirt "Stairway To Heaven" sambil menonton Led Zeppelin beraksi "live" didepan mata..hahaha.
Bila kali terakhir korang rasa korang sayang ayah korang? Filem ni cuba mengupas tentang seorang ayah yang "terlalu" sayangkan anaknya sampai sanggup mengabaikan kehidupannya sendiri dan berbuat apa saja demi memastikan bahawa anak kesayangan beliau selamat sentiasa. Ini semua berpunca akibat daripada kesilapan masa lampau beliau yang ketika itu terlalu mementingkan kerjaya sebagai seorang penjual "nasi kandar" yang berjaya hingga mengabaikan anak isteri hinggalah berlaku tragedi yang meragut nyawa bininya. Cara beliau menjaga anaknya juga sangat lucu dimana "roh" bininya telah membantu dalam setiap tindakan yang di ambil.
Filem ni pada aku sangat cantik pergerakannya. Antara satu babak ke satu babak macam ada kesinambungan yang tersendiri. Tapi sebagai penonton harus "alert" akan apa yang berlaku pada sesuatu babak kerana tidak semestinya babak itu kesinambungannya pada babak seterusnya. Para pelakon juga aku rasa sangat bagus. Dari lakonan anak Afdlin sendiri, Miasara hinggalah kepada lakonan Farid Kamil sebagai "romeo" penakut memang "sampai" kepada aku. Lakonan Liyana Jasmay juga bagus dan sangat comel. Tidak hairanlah anugerah pelakon wanita terbaik FFM ke 22 jatuh ke tangan beliau.
Satu yang aku pelik dengan chip ni ialah keupayaan beliau untuk menarik pelakon-pelakon yang "rare" untuk berlakon drama / filem melayu untuk berkerjasama dengannya. Untuk "Baik Punya Cilok" dia panggil Carmen Soo, untuk "Papadom" pula dia boleh panggil Chelsia Ng berlakon bersama. Lakonan Chelsia Ng pun agak bagus. Tak la kayu sangat. Mungkin 2-3 filem lagi dah boleh sama macam Janet Khoo kan?
Pada yang pernah menonton filem-filem arahan chip, korang mesti perasan akan "kroni-kroni" beliau yang selalu dipanggil bersama untuk berlakon. Kali ni Harun Salim Bachik pula yang membuat penampilan dan memang watak beliau boleh dianggap sebagai "screen stealer" dalam filem ni lebih-lebih lagi dengan dialog "Jangan emosi sangat dengan tanah". Memang pecah perut. Dan "hot mama" filem melayu, Vanidah Imran juga dah mula masuk sebagai antara "geng-geng" Afdlin. Ingat cerita "Sepi"? Babak "makan nasik dalam taman" memang buat aku teringat pada filem "Sepi" part dorang duduk di tepi jalan tu..huhuhu
Kalau dalam "Baik Punya Cilok" chip membawa dikir barat ke dalam filem, untuk filem ini pula chip telah membawa "Boria" pula yang digunakan sebagai lagu pembukaan & penutup filem. Ini baru betul dengan tema "Filem Kita, Wajah Kita". Juga dengan adunan elemen 1Malaysia dalam filem ni (yang memang telah lama dibuat sebelum slogan 1Malaysia dilancarkan) juga berjaya menjentik sedikit rasa prejudis antara kaum yang kelihatan menebal dalam filem-filem melayu yang lain.
Dalam "Papadom" chip juga menggunakan lesen kreativitinya untuk "menjentik" dan memerli dengan lembut dan sopan. Tapi kalau korang "alert", korang memang akan perasan kepada siapa sindiran itu ditujukan. Tapi rasanya ada betul jugak apa yang chip cuba nak sampaikan pada pendapat aku la..
Tak semua yang indah-indah dalam filem ni. Masih ada sikit-sikit "kecacatan" tapi tidak sampai mencacatkan filem ni. Seperti contoh dialog antara Yvone dan Miasara ketika keputusan SPM diumumkan. Yvone (Chelsia Ng) kata bapanya dah daftarkan beliau ke Kolej di Kuala Lumpur sedangkan akhirnya dia dan Mia Sara (Liyana Jasmay) belajar di Uitm Shah Alam. Juga penamat cerita ni yang pada aku ok je tapi pada pendapat member aku yang sama-sama tengok dengan aku, katanya penamat cerita ni terlalu "gembira" dan menyebut filem "The Girl Next Door"sebagai rujukan penamat.
Kesimpulannya aku rasa nak pergi tengok cerita ni lagi sekali dan kepada yang belum tengok cerita ni lagi, baik korang pergi sebelum "wajib tayang" cerita ni tamat tempoh. Filem arahan chip yang paling baik setakat ni (aku memang ikut semua filem-filem arahan chip di panggung wayang kecuali Buli). Pada aku, ini la antara contoh-contoh filem yang boleh digunakan untuk mendidik atau menyampaikan mesej (walaupun pengarah filem bukannya posmen) daripada cerita tentang "Orang Asli" yang sesat di bandar ataupun cerita hantu yang merapu-rapu. Chip juga berjaya membuktikan bahawa filem yang bagus tidak memerlukan seorang sarjana dalam perfileman untuk mengarahkannya.